Ο Πολύστυπος συγκαταλέγεται στα 5 ψηλότερα χωριά της Κύπρου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1150 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το κλίμα του τον χειμώνα είναι ψυχρό και βροχερό ενώ το καλοκαίρι είναι ξηρό και δροσερό. Δέχεται συνήθως πάρα πολλές βροχές τον χειμώνα, το φθινόπωρο και την άνοιξη. Ενίοτε δε και το καλοκαίρι. Κάποτε οι χιονοπτώσεις του χειμώνα είναι βαριές.Ο Πολύστυπος ευνοήθηκε από την φύση με πολλές πηγές και άφθονα τρεχούμενα νερά. Ένεκα τούτου η βλάστηση στους γαύρους του Πολυστύπου ήταν και είναι οργιώδης.Το χωριό είχε ένα αξιόλογο ορεινό  αρχιτεκτονικό χαρακτήρα με στέγες των σπιτιών από ρωμαϊκά κεραμίδια επιτοπίου κατασκευής, και στέγες από «δώμα». Ο όμορφος αυτός χαρακτήρας αλλοιώθηκε κυρίως μετά την εισβολή του τσιμέντου από το 1960 και εντεύθεν. Εντούτοις όμως το περιτριγύρισμα των σπιτιών με εκατοντάδες κληματαριές σε όλο το χωρίο και σε κάθε σπίτι προσέδωσε στην κοινότητα ένα άλλο πανέμορφο ειδυλλιακό χαρακτήρα που αντιστάθμισε την ζημία από την αλλοίωση του χαρακτήρα της στέγης μετά το 1960. Έτσι ο Πολύστυπος και ο γύρω του γεωγραφικός περίγυρος φαντάζει σαν ένα ανεπανάληπτο και ασύλληπτης φαντασίας ζωγραφικό πίνακα που αλλάζει χρώμα ανάλογα με την εποχή. Εδώ το καλοκαίρι αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στον Παράδεισο.Ψηλά στις κορυφές και τις παρυφές των βουνών κυριαρχεί ένα είδος άγριας βελανιδιάς που είναι θάμνος και που σπάνια δενδροποιείται, αειθαλές και με φύλλα με πράσινο βαθύ χρώμα η λεγόμενη «λατζιά» ή στο λατινικό της όνομα quercus alnifolia. Στο ίδιο υψόμετρο μπορεί ένας να διακρίνει αραιά, τον «αόρατο» ένα κυπαρισσοειδές πολύ βραδυανάπτυκτο δένδρο με μάλλον μαλακό ξύλο και μια έντονη μυρωδιά. Σε μερικές πλαγιές μπορεί ένας να συναντήσει πυκνά φυτά «σουμακιού» ή το «ρούδι» στο στόμα των χωρικών. Πιο κάτω συναντούμε τον μαντόπευκο ένα περήφανο δένδρο με πυκνό βαθυπράσινο φύλλωμα (pinus nigra) και ακολούθως το βασίλειο της πεύκης της χαλέπιας (pinus halepensis).Ακολουθεί έπειτα το βασίλειο του δρύ ή της βελανιδιάς ή του κλάδου όπως τον αποκαλούνε και μερικοί υπερήλικες. Εδώ στον Πολύστυπο υπήρχε αρχαίος δρυμός. Ακόμα και στο στόμα του λαού θα συναντήσομε κατάλοιπα δενδρολατρείας, όπως και στα ήθη και έθιμα του. Ο δρόμος αυτός υπέστη άγριαν υλοτόμησιν μεταξύ των ετών 1940 και 1954. Ευτυχώς έχουν σωθεί από την μανία των υλοτόμων γύρω στα 100 δένδρα δρυός σε όλη την περιοχή του Πολύστυπου. To παρήγορο είναι ότι με την εξαφάνιση της αίγας σαν οικόσιτο ζώο αυξάνονται ταχύτατα και οι δρύες. Οι υλοτόμοιτότε δολοφόνησαν γύρω στις 650 βελανιδιές (δρύες) μεγάλων διαστάσεων και εκτοπίσματος.Αρχίζει έπειτα η ζώνη των αμπελώνων. Ένα καταπράσινο χαλί σαν κορνίζα ζωγραφικού πίνακα από τον Απρίλη μέχρι και τον Νιόβρη στολίζει όλες τις πλαγιές του Πολύστυπου. Κάπου κάπου η κορνίζα αυτή διακόπτεται από καταπράσινους αμυγδαλεώνες και άγρια βλάστηση από λάδανο την κοινή «ξυσταρκά». Την άνοιξη το ανεπανάληπτο αυτό τοπίο που ξεκουράζει το μάτι συμπληρώνεται και από το κακάρισμα της πέρδικας που ζευγαρώνει ευτυχισμένη, και χαρούμενη.Η άφιξη μας στις κοιλάδες αποτελεί και το επίκεντρο της γοητείας μας από την ομορφιά της φύσης. Στις ανατολικές, δυτικές και βόρειες παρυφές του χωριού απλώνεται το απέραντο και καταπράσινο χαλί της αρχόντισσας λεπτοκαρνάς. Εδώ το χειμώνα που όλα είναι γυμνά φλυαρούν απερίσκεπτα και ανέμελα οι καρακάξες και διαχειμάζουν οι μπεκάτσες. Την άνοιξη τα αηδόνια με ισοκράτη το γάργαρο νερό που μουρμουρίζει ασταμάτητα διευθύνουν και κατευθύνουν την συναυλία των πουλιών που καθημερινά υμνεί τον Άρχοντα της Θείας Δημιουργίας. Η περιδιάβαση μέσα σ’ αυτό τον επίγειο Παράδεισο είναι μια ανεπανάληπτη και ανεξίτηλη εμπειρία. Ο φυντουκώνας του Πολύστυπου είναι ένας σπάνιος βιότοπος όπου εκπρόσωποι της χλωρίδας και της πανίδας μαζί με το δροσερό αεράκι και το κρυστάλλινο νερό των ρυακιών συμβιώνουν αρμονικά ειρηνικά και ήρεμα. Το καλοκαίρι η άρδευση της λεπτοκάρνας είναι μια ευχάριστη επαφή με την φύση, ενώ η συγκομιδή των λεπτοκαρνών τον Ιούλιο και τον Αύγουστο  αποτελεί πραγματική ιεροτελεστία. Το φθινόπωρο πάλι η περιπλάνηση στο δάσος των λεπτοκαρυών σου επιφυλάσσει άλλες αλησμόνητες εμπειρίες, με το κίτρινο καφέ και αποχρώσεις του να βασιλεύουν παντού.Στον υποόροφο της λεπτοκαρυάς θα δούμε να βλαστάνουν εκατοντάδες ειδών αγριολουλούδα. Το φθινόπωρο εκείνα που κλέβουν την παράσταση είναι τα κυκλάμινα, ενώ από τα μέσα του Μάρτη θα αρχίσουν να μεσουρανούν οι βιολέτες (ίον τον εύοσμον) (μενεξέδες), ένα άλλο ακόμα είδος «κίτρινης βιολέτας» και το αγριολούλουδο «τα δάκρια της Παναγίας» Εδώ θα μεθύσεις από τις μυρωδιές των λουλουδιών και θα αισθανθείς ότι βρίσκεσαι σε άλλους κόσμους.Το φυσικό περιβάλλον του Πολυστύπου είναι παραδεισένιο, θελκτικό, που όταν το γνωρίσεις θα σε σκλαβώσει για όλη σου τη ζωή. Σε κάθε σου βήμα θα συναντήσεις το δένδρο να σου χαϊδεύει τα μαλλιά, και το πρόσωπο, σε κάθε κούνημα των κλαδιών του που παίζουν αδιάφορα με το απαλό αεράκι του βουνού.Εδώ θα ξαπλώσεις στην όχθη του ρυακιού κάτω από τον βαθύ ίσκιο της καρυδιάς απολαμβάνοντας το κελάδημα του αηδονιού που συνοδεύεται από το κελάρυσμα του πεντακάθαρου νερού που οδεύει προς τα κάτω και χάνεται στην λαγκαδιά.Αν όμως θέλεις να απολαύσεις το τοπίο στην πανοραμική του άποψη και να καμαρώσεις το πέπλο με τις λεπτοκαρυές τότε δεν έχεις παρά να ανέβεις πιο ψηλά και να καθίσεις πάνω στις υπέργειες ρίζες του πανάρχαιου δρυ του «γουρουνιά» όπως αποκαλούνε οι παλιοί έναν από τους πελώριους δρύδες που βρίσκεται καμιά εκατοστή μέτρα δυτικότερα της μικρής Εκκλησίας του Αποστόλου Ανδρέα. Ο δρύς αυτός είναι σίγουρα πάνω από 600 ετών, ηλικίας. Είναι ένα λεβέντικο, πανάρχαιο και περήφανο δένδρο, βασιλιάς των δρυών που βρίσκονται εκεί εδώ και αιώνες πιστοί σύντροφοι και παραστάτες του Αποστόλου Ανδρέα αληθινά μνημεία της φύσεως που σου υποβάλλουν τον σεβασμό και το δέος με το παράστημα και το εκτόπισμα τους. Εδώ θα μνησθείς ημερών αρχαίων. Οι βελανιδιές του Αποστόλου Ανδρέα θα σου μιλήσουν για το παρελθόν σου, θα σου μιλήσουν για τις εμπειρίες τους χαρούμενες και πικραμένες, τραγικές και όμορφες. Σε κάθε κλαδί τους είναι γραμμένη και μια εμπειρία έξι αιώνων… Όταν οι βελανιδιές τ’Αγιά Ντρειά είδαν το κρύο τσεκούρι του υλοτόμου να σκίζει τη σάρκα τους και μία προς μία σωριάζονταν χάμω τον Δεκέμβρη του 1944 τρέξανε τρομαγμένες στον Απόστολο Ανδρέα ζητώντας την ικεσία του. Και κείνος συγκατένευσε αμέσως γιατί το αίτημα ήταν δίκαιο.Την άλλη μέρα το πρωί ο αρχιυλοτόμος ο Χριστοφής του Γιώργαρου αρρώστησε ξαφνικά. Το σχέδιο ναυάγησε και ο δρυμός σώθηκε…..…… Πριν φύγεις από τον Πολύστυπο σίγουρα θα προγραμματίσεις πότε θα είναι η επόμενη  σου επίσκεψη γιατί το άσπιλο φυσικό περιβάλλον του σε έχει σκλαβώσει και σε έχει κάνει για πάντα δικό του…..