Μπαίνοντας στο χωριό, είτε από Λευκωσία, είτε από Λεμεσό, θα διαπιστώσετε μια μοναδική γραφικότητα, που χαρακτηρίζει κάθε μικρή κοινότητα στην περιοχή Πιτσιλιάς.Στενά δρομάκια με σπίτια χτισμένα από πέτρα, που διατηρούν τον παραδοσιακό αρχιτεκτονικό χαρακτήρα (Κάτω Γειτονιά), κληματαριές, λουλούδια στα μπαλκόνια, υπέροχες αμυγδαλιές που κάθε τέλος Φεβρουαρίου, χαρίζουν μια υπέροχη πανδαισία σε άσπρο και ροζ. Τα σπίτια που βρίσκονται στις άκρες του χωριού, σβήνουν σιγά-σιγά μέσα στη καταπράσινη κοιλάδα των Φουντουκιών που κάθε Αύγουστο χαρίζει μοναδικές γεύσεις, ενώ παράλληλα, τα σπίτια στην Πάνω Γειτονιά διαδέχονται πολλά πεύκα που σχηματίζουν ένα μικρό δασάκι. Ας ξεκινήσουμε όμως από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, για να έχουμε κοινά σημεία αναφοράς. Ερχόμενοι από Λευκωσία, θα συναντήσετε πρώτα απ’ όλα το ξωκλήσι του Αποστόλου Ανδρέα. Ξεπροβάλλει δειλά, μέσα από ελιές και άγρια βλάστηση. Απλό, μικρό και απέριττο, μα συνάμα μεγαλοπρεπές, μιας και η πραγματική ομορφιά βρίσκεται στην απλότητα.«Γεννημένο» πιθανότατα τον 12ο μ.Χ. αιώνα, σύμφωνα πάντα με γραπτές και άγραφες μαρτυρίες . Ένα τόσο συμπαθητικό εκκλησάκι, που προκαλεί απέραντο δέος στον προσκυνητή, την ώρα που βυθίζεται με κατάνυξη στο αμυδρά φωτισμένο του εσωτερικό. Ένα καταπληκτικό ξυλόγλυπτο τέμπλο σπουδαίας αρχαιολογικής αξίας, κάποιες μικρές εικόνες που απεικονίζουν άγιες φιγούρες, μερικά καντήλια, λίγα καθίσματα και το αθάνατο Χριστιανικό Πνεύμα, στολίζουν και διακοσμούν το μικρό αυτό ξωκλήσι, που είναι αφιερωμένο στον Πρωτόκλητο μαθητή Του Χριστού τον Απόστολο Αντρέα. Ο χρόνος που όλα τα αλλάζει στο πέρασμα του, δεν έκανε εξαίρεση και στην δική του περίπτωση. Γύρω στο 1869 το εκκλησάκι παρουσίασε ρωγμές, χαλάστηκε και ξανακτίστηκε με την ίδια σχεδόν, παλιά αρχιτεκτονική του. Σε παλαιότερα χρόνια το κατοικούσαν λίγοι μοναχοί και λειτουργούσε καθημερινά. Σήμερα παραμένει βουβό αν και πολλές φορές μιλά με τα πουλιά, τ’ αγριολούλουδα και τ’ αστέρια, μα κάθε 30 Νοεμβρίου, ανοίγει διάπλατα και πανηγυρικά τα μάτια και τα χέρια για να αγκαλιάσει τους πιστούς του, που με ευλάβεια τρέχουν για να το χαιρετήσουν, να προσκυνήσουν τη χάρη Του και να ανταλλάξουν μερικές κουβέντες με το δημιουργό τους και τον Προστάτη Άγιό τους. Μακάρι η χάρη του να σας έχει όλους καλά. Για ξεναγήσεις, πρέπει να πάρετε το κλειδί από τον ιερέα της κοινότητας. Καθώς προχωράτε προς το χωριό, θα σας καλωσορίσουν δύο αιωνόβιοι δρύες, πραγματικό φυσικό στολίδι και στην συνέχεια θα δείτε να ξεπροβάλλουν τα πρώτα σπίτια (Κάτω Γειτονιά). Εδώ αξίζει να αφιερώσετε δεκαπέντε λεπτά για έναν εντυπωσιακό περίπατο, που συνδυάζει φύση και παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Στα δεξιά, θα δείτε μικρά πετρόχτιστα σπιτάκια, κάποια ερειπωμένα και εγκαταλειμμένα και κάποια άλλα που μέχρι σήμερα συνεχίζουν να φιλοξενούν τους λιγοστούς κατοίκους. Λίγα από τα σπιτάκια διαθέτουν φούρνους και αυλή και 2-3 από αυτά, καζάνι για απόσταξη ζιβανίας. Τα μπαλκόνια διακοσμούν ανθoδόχες με κάθε λογής λουλούδια και αριστερά του δρόμου θα δείτε την απέραντη κοιλάδα των Φυντουκιών να απλώνεται σαν πράσινος ωκεανός και να κλέβει εντυπώσεις και βλέμματα. Τον Μάιο ξεκινούν οι συναυλίες των αηδονιών και τον Αύγουστο το πανηγύρι της συγκομιδής. Ο περίπατος μέσα στη παλιά “λαϊκή” γειτονιά της κοινότητας τελειώνει στο Βρυσί. Μία όμορφη βρύση που ολόχρονα χαρίζει στον περιηγητή ή στον κουρασμένο γεωργό, το ολόδροσο νερό της που πηγάζει από τις φυσικές πηγές της περιοχής. Ανεβαίνοντας προς τα πάνω, μπορείτε να περπατήσετε μέσα στα όμορφα στενά δρομάκια, να χαζέψετε τις όμορφες κληματαριές στο δρόμο, τα ολάνθιστα μπαλκόνια, τις νοικοκυρές που καθαρίζουν και αν είστε τυχεροί – την περίοδο του Φθινοπώρου – θα τις θαυμάσετε όταν φτιάχνουν “ππαλουζέ” και “σιουσιούκκο” αμέσως μετά το πανηγύρι του τρύγου που όλοι μαζεύουν τα σταφύλια από τα αμπέλια τους. Κάντε στάση στο καφενείο της κυρίας Σταυρούλλας, για ένα καφέ και συνεχίστε την ανοδική πορεία μέχρι το σταυροδρόμι του χωριού.

Στα αριστερά φθάνετε στην Εκκλησία του Αγίου Νικολάου που λειτουργεί τα Σαββατοκύριακα και τις μεγάλες γιορτές. Ευθεία θα φτάσετε στη Κρύα-Βρύση, που βρίσκεται κρυμμένη μέσα στις φυντουκιές. Μην διστάσετε να απολαύσετε το υπέροχο νερό της. Αν συνεχίσετε ευθεία περίπου 15 λεπτά με τα πόδια, θα απολαύσετε μια διαδρομή με κάθε λογής δέντρα –φυντουκιές, αμυγδαλιές, μηλιές, καρυδιές και θα φθάσετε στο Κοινοτικό Πάρκο «Λαούδα», όπου θα δείτε κάτι το εντυπωσιακό. Μια πανοραμική άποψη του αμφιθεατρικά κτισμένου Πολυστύπου. Για τους Ρομαντικούς, αυτός ο περίπατος το βράδυ οδηγεί σε μια πανδαισία φωτός, αφού ο φωτισμένος Πολύστυπος και η μαγεία των Αστεριών συνεπαίρνουν τον παρατηρητή. Δίπλα από το κοινοτικό κέντρο βρίσκεται το μνημείο με τα αγάλματα των ηρώων του Απελευθερωτικού Αγώνα εναντίων των Άγγλων 1955-59, Χρίστου Τσιάρτα και Ανδρέα Παναγιώτου. Επιστρέφοντας πίσω στο σταυροδρόμι και παίρνοντας το δεξί δρόμο απ’ όπου ξεκινήσαμε προηγουμένως μπορείτε να δείτε τις άλλες γειτονιές της κοινότητας. Αξίζει να ανεβείτε τα πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου και να παρατηρήσετε το όμορφο αυτό κτίριο, που κτίστηκε επί Αγγλοκρατίας. Σήμερα παραμένει κλειστό και αναπολεί τις παλιές καλές εποχές, προτού η αστυφιλία αποδιοργανώσει την ζωή της υπαίθρου. Εκεί που τελειώνουν τα τελευταία σπίτια της πάνω γειτονιάς, ξεκινά ένα όμορφο μικρό πευκόφυτο δασάκι.